Van Torun naar Warschau

We vertrekken om 8.00 uur met Henri en Gerrie, we zijn deze keer de kwartiermakers. Het houdt in dat je het eerst op de camping aankomt, alles regelt met de eigenaar, waar moeten we staan, is er plaats genoeg. De plekken uitmeten. Informatie over het douchen, wasmachine, vuilnis, Wifi, etc.

We rijden de stad uit en bij het eerste tankstation stoppen we voor de nodige brandstof. We kunnen nog zien dat het donderdag de Sacramentendag is geweest. Alle beelden, kruizen, etc, wat we onderweg zien zijn met linten en bloemen versierd, heel mooi. Er zijn veel wegen die erg slecht zijn op deze tocht, onze tafel die we losgeschroefd hebben en met een sjorbandje vastgezet ligt op de kop in de caravan. Dit hebebn we nog nooit meegemaakt.

Het is een gebied waar veel nog op de ouderwetse manier gebeurt, de vrouwen dragen nog een doekje op het hoofd, wat we ook veel zien op de schilderijen uit de tijd van de Kolchozen. We zagen een man lopen die nog een handzaaimachine gebruikte, volgens mij had mijn opa die voor het zaaien van bieten. Een wiel, een bakje erboven en 2 op de van een kruiwagen lijkende handgrepen. Ook zagen we nog korenvelden met veel korenbloemen, die zijn bij ons haast niet meer te zien.

Er worden veel aardbeien verbouwd zagen we. Veel mensen die aan het plukken waren en veel oude kleine vrachtautootjes vol met mandjes met aardbeien. Ook aan de kant van de weg veel verkoop van aardbeien. Vanuit de kofferbak, vanaf een kruiwagen, vanaf oude tafeltjes, we zien heel veel en ze zijn heerlijk zoet hebben wij ontdekt.

We rijden 230 km, die wat langer duren dan verwacht, door de kwaliteit van het wegdek en we komen dan ook pas aan om 13.35 uur. We zoeken gelijk een plek en de mannen beginnen met meten en uitzetten van de plaats. Gerrie en ik hangen de borden van de SKC aan de straat en verzamelen de informatie, die wij bij binnenkomst van de anderen uitdelen. We hebben gelukkig nog even tijd voor thee, want ook voor de anderen duurt de reis natuurlijk ook langer dan gedacht. Om 15.45 komen de eersten, Gerrie en ik zetten een gek hoedje op en we zingen een gek wijjsje voor de medereizigers, dit wordt wel gewaardeerd. Om 17.30 uur is iedereen binnen en kunnen we terug zien op een prettige samenwerking en heerlijk ontspannen een borreltje drinken met Gerrie en Henri.